Sobotnia eskapada cz. 2 Krzeszowice c.d.

Ruina nowego pałacu hr. Potockich w Krzeszowicach

• pałac wzniesiony został w latach 1850-1857 według projektu Franciszka Marii Lanciego
• Od wschodu wzniesiono ośmioboczną oranżerię połączoną z pałacem galeryjką, a przed główną fasadą - południową - obszerny taras widokowy.
• W 1940 pałac stał się letnią rezydencją generalnego gubernatora Hansa Franka. Na jego polecenie dokonano przebudowy pałacu, dodając m.in. środkową klatkę schodową.
• W 2008, po wielu latach starań rodziny Potockich wojewoda małopolski Jerzy Miller podjął decyzję o zwrocie dawnym właścicielom części majątku wraz z pałacem.

• Wraz z rozpoczęciem budowy pałacu założono park krajobrazowy z cechami parku angielskiego.
• Pałac został zamieszkany dopiero w 1862 r., zaś drobne przeróbki trwały, głównie wnętrz, trwały do 1870 r.
• Od początku lat 70 – tych XX w. pałac jest opuszczony.

--- --- --- --- ---

Kościół pw. św. Marcina

• został wzniesiony w latach 1832 – 1844 z fundacji rodziny Potockich według projektu słynnego berlińskiego architekta Karola Fryderyka Schinkla
• fasada wykonana jest z ciosów jasnego piaskowca
• centralnym elementem jest witraż w kształcie rozety. Po bokach witraża znajdują się herby fundatorów; po lewej Pilawa – Potockich, po prawej Korczak – Branickich,
• poniżej rozety umieszczone są figury czterech ewangelistów

• Na szczycie elewacji stoi posąg św. Michała Archanioła
• bryła kościoła zbudowana jest z cegły

Jednonawowe wnętrze kryje w sobie wielobarwne ołtarze wykonane z włoskich marmurów oraz zakupione przez Artura Potockiego obrazy: „Pokłon Trzech Króli” Santi di Tito z 1596 r. oraz dwa wykonane przez Leopolda Kupelwiesera z I poł. XIX w.



źródła: http://www.fredek.pl; Wikipedia;

--- --- --- --- ---
Zdrój główny

• zbudowany na polecenie Augusta Czartoryskiego
• Około 1778 r. ocembrowano z inicjatywy lekarza zdrojowego J.G. Leonhardiego jedyne wówczas źródło wody siarczanej ("Zdrój Główny").
• Pierwsze informacje o wykorzystaniu wód siarczanych do leczenia pochodzą z kroniki parafialnej z 1625 prowadzonej przez miejscowego proboszcza, ks. Bernarda Bocheńskiego